Adam Ravani

من شاهدم ترکایه کفه پامه
یکی که نبوده هیچوقت دنیا به کامش
منی که میبینی از سیگارت دوودی ترم
یکی که همیشه با طالع بد بوده طرف
خونه نه یه ویرونه که داشت یه سقف
اونم کلی چشم توش بودو دادیمو رفت
من موندمو شب با کلی نمازایه قضا
یه معده خالی یه آدم بی حوا
ولی بازم دلم کسی رو باز خواست نکردو
روحه گیره هنوزم تو باطلاق تنم
مثه روزایه هفته م تکراریم
کورس زندگیم مشکلاتو میده تو طرح
نه نامیدم نه ناگذیرم
یه جوون که سر شاخ با مصیبت
نه یه حاجیم که نزولارو لایی پایی دادم
نه با حوریایه بهشت عکس یادگاری دارم
شدم عین اون واژه های دستوری
پر هنجار با خنده های مصنوعی
واسه استعمال استقلال استقلال استمناع
پیش میره روزایه اشگل وار
حالا که زندگی تورو بلعیدو در بر گرفت
گفتم نزار مزش واست طعم دلقک بده
گفتم پیش برو هر کی که سر بسته داد
حالیت میشه که اینجا خربستگاست
حرف تا عملش دوتا فرسخ بپاست
یا بمون ببر یا که رسما بباز
یا یه دریا بساز بشو قایقش
یا یه دنیا بساز که باشی خالقش
اما اصلا مگه شد اصلا مگه راه داد
من موندمو یه دل با گردوخاکاش
دلخوش به صدقه صبح بشه هفتاد بلا در
امانو دریغ که شدن هفتاد برابر
یا چاله چوله یاکه بود دست انداز
با عمری سگ دویی هرچی که شد پس انداز
گفتم بری باید از ترک میهن بگی
یا که مهمون ناخونده باش تو میهن بمیر
جنگ روانی بالا و کاهش نداره
شدی یه دیوونه که با احدی سازش نداره
یه بی صبره بی ستاره استدلالت اسخفاره
پیش میره روزایه اشگل وارت
استخفاره