مصاحبه با حامد قناد خواننده و آهنگساز گروه دویز

هیت شدن آهنگی مثل "شوخیه مگه" بیشتر شبیه به یک شوخیهدر حال حاضر هیت شدن یک قطعه بستگی به پرودیوسر و افرادی داره که تصمیم میگیرن چه کسی الان باید دیده شهگراتومیک - همانطور که میدانید "دویز" یکی از قدیمی ترین گروه های راکی است که در ایران تشکیل شد و خیلی زود هم توانست به محبوبیت زیادی برسد.با وجود اینکه این گروه به صورت زیرزمینی شروع به فعالیت کرد و هرگز نتوانست تبلیغات گسترده ای را برای خود انجام داده و یا اجراهای بزرگی را در ایران داشته باشد اما روز به روز به تعداد هواداران دویز اضافه شد.قطعات پرطرفداری مانند "شال" توسط این گروه تولید و منتشر شده است که همچنان جز قطعات محبوب فارسی زبانان محسوب میشود.دویز در سال های اخیر حاشیه هایی را نیز به همراه داشته که اغلب آنها با جدایی کاوه آفاق از این گروه بوجود آمده اند . بعد از جدایی آفاق از دویز، این گروه با اجرای حامد قناد به کار خود ادامه داد و ما همچنان شاهد هنر نمایی این گروه پر قدرت موسیقی راک هستیم.در این بخش مصاحبه ای دوستانه را با حامد قناد، خواننده و آهنگساز گروه "The Ways" انجام داده ایم که در ادامه میخوانید: در ابتدا بهتره بپرسیم که حامد قناد چند سالشه، کجا به دنیا اومده و اینکه در حال حاضر کجا زندگی میکنه؟خب من متولد ۱۳۶۰ هستم ،تو مشهد به دنیا اومدم و الان هم تو بریتیش کلمبیای کانادا زندگی میکنم نحوه ی شروع فعالیت هنری شما و گروه د ویز به چه صورت بود؟من سال ۷۸ وارد دانشگاه فردوسی شدم، در اونجا من و علیرضا پور رضا با هم آشنا شدیم و کمی بعدش با هم وارد حوزه ی موسیقی شدیم. در ابتدا یک گروه تشکیل دادیم به اسم کاویان, البته خواننده گروه یکی دیگه بود, اجراهای زیادی هم تو شهر های مختلف و حتی دانشگاه فردوسی, سینما سیمرغ مشهد و .. داشتیمدر همون زمان هم کاوه آفاق به عنوان گیتاریست به گروه اضافه شد کمی بعدش هم بنا به دلایلی تصمیم گرفتیم که دیگه در اون گروه نباشیم. علیرضا و کاوه میخواستند یک گروه جدید تشکیل بدن که از من هم خواستند عضو اون گروه باشم و اسم گروه شد دویز! بعد هم ایمان به عنوان درامر به گروه اضافه شد کمی از سالهای اولی که گروه تشکیل شد و از تعداد افرادی که در این گروه بودند و جدا شدند و همچنین افرادی که الان اعضای گروه هستند برای ما بگین.دویز اولین موزیکش رو به عنوان اتاق آبی در سال ۲۰۰۵ منتشر کرد قبل از اون ما مشغول ضبط یک آلبوم اینگلیسی بودیم که فقط یکی یا دوتاش منتشر شد.ما مثل همه ی گروهای راکی که تازه شروع به کار میکنند دوست داشتیم که به صورت اینترنشنال فعالیت کنیم, اما چون میخواستیم فیدبک مردم خودمون رو هم ببینیم اولین ترک رو به زبان فارسی منتشر کردیم. دویز به کارش ادامه داد سال ٢٠١١ عليرضا از گروه جدا شدكه چند سال بعد دوباره همكاريش رو با ما شروع كرد و سال ۲۰۱۳ هم کاوه آفاق از تیم جدا شد یک سال قبل از اون هم ما پدرام آزاد رو به عنوان تنظیم کننده به گروه اضافه کردیم و همین ترکیب تا الان حفظ شده. یعنی علیرضا پورضا،پدرام آزاد، ایمان و من فکر میکنید د ویز بعد از جدایی آفاق ضعیف تر شده یا قوی تر؟چون در حال حاضر خوده من خواننده ی گروه هستم ترجیح میدم جواب این سوال رو بزارم به عهده ی منتقدین و افرادی که به صورت حرفه ای موزیک گوش میکنند.یکی از المان هایی که در خروجی موزیک از یک گروه اهمیت داره خوانندست اما قطعا المان های دیگری هم وجود داره که سطح کیفی کار رو مشخص میکنه همونطور که همه ی ما میدونیم سبک و جنس موسیقی شما هیچ ربطی به موسیقی مارکتی امروز ایران نداره، شما چطور این فاصله رو حفظ میکنید و آیا تفاوت فقط در سلیقه ی شماست یا دلیل خاصی برای این تفاوت وجود داره؟من هرگز برای دویز به صورت رسمی سبک مشخص نکردم و نگفتیم که ما داریم دقیقا تو فلان سبک کار میکنیم.ما کاری رو انجام میدیم که به نظر خودمون از لحاظ زیبایی شناسی جذاب باشه. هیچ دلیلی هم وجود نداره برای فاصله گرفتن از مارکت و یا مجبور کردن خودمون برای کار تو یک سبک خاص! ما کاری رو انجام میدیم که بلدیم و دوستش داریم... با توجه به اینکه شما یکی از گروه های قدیمی موسیقی ایران هستید نظرتون در مورد گروه ها و به اصطلاح بندهای جدیدی مثل ماکان بند ،هوروش بند و ... چیه؟بند از لحاظ مفهموم جهانی که ما سعی میکنیم بهش نزدیک باشیم به این صورت هست که افراد گروه بیشترین نقش رو در تولید آثارشون دارن, یعنی خودشون آهنگها و ترانه ها رو میسازن و تنظیم میکنن. اما در همه جای دنیا خیلی از بند های پاپ هم وجود دارن که خودشون تولید کننده ی آثارشون نیستند اما خروجی کار به اسم بند منتشر میشه و این چیزه بدی نیست. البته من نمیدونم ماکان بند و ... به چه صورت فعالیت میکنند اما فکر میکنم مفهومی که ما در دویز به عنوان گروه داریم با مفهمومی که این بند ها از لحاظ زیرساختی دارند کاملا متفاوت هست سالها پیش قطعه ای مانند "شال" از گروه شما هیت میشد و الان قطعه ای مانند "شوخیه مگه" از حمید هیراد، فکر میکنید دلیلش چیه و چطور به اینجا رسیدیم؟هیت شدن آثار موسیقی خاص و عامیانه در همه جای دنيا، هميشه با هم فرق داشته و داره. همون زمانی که شال هیت بود، در کنارش خیلی موزیک های پاپ هم هیت تر و همه گیر تر بودند, حالا اینکه امروز سلیقه ی موزیک ایران اینه که آهنگه "شوخیه مگه" هیت میشه از نظر من بیشتر شبیه به یک شوخیه!من واقعا سلیقه ی مردم رو زیاد درک نمیکنم ولی خب فکر میکنم هیت شدن یک کار صرفا و هميشه به معنای خوب بودن اون اثر نیست. در حال حاضر هیت شدن بستگی به پرودیوسر و افرادی داره که تصمیم میگیرن چه کسی الان هیت باشه... ماجرای مجوز گرفتن گروه به کجا رسید؟ امیدی هست که ما شاهد اجرای د ویز در برج میلاد باشیم؟دویز نزدیک دو سال و نيم منتظر موند تا برای آلبوم لحظه ی برهنه تا مجوز بگیره، اما به دلیل هایی که فکر میکنم نه منطقی باشه نه در هیچ عقلی بگنجه مجوز نگرفتیم. مثلا ما نزدیک 6 ماه هی آلبوم رو فرستادیم و و همش گفتند که میکس و مسترش خرابه که این به نظر من فقط يك بهانه بود و نمیخواستند به این آلبوم مجوز بدن.ما هم در حال حاضر زیاد به مجوز فکر نمیکنیم و در حقیقت سعی میکنیم به مجوز اهمیت ندیم. دویز به کارش ادامه میده چون دوست نداریم که ساکت بمونیم و هوادارامون رو از شنیدن صدای دویز محروم کنیم.. وقتی که برنامه ای مثل دورهمی پخش میشد و هربار خواننده ای که شاید یکسال هم نمیشد که کارش رو شروع کرده اما به اون برنامه دعوت میشد، اون لحظه واکنش شما چی بود؟این همه تیتراژ و این همه برنامه، قطعا هر فردی که مثل شما سالیان زیادی کار تولید کرده به این مسائل فکر میکنه درسته؟چون من در ایران نیستم برنامه دورهمی رو ندیدم و نمیدونم چه کسانی رفتن تو این برنامه، اما در واقع کسانی که بعد از یک سال کار کردن به یک برنامه ی محبوب تلویزیونی میرن همون کسانی هستن که داره روشون تبلیغ میشه ، بهشون تییتراژ تلویزیونی میدن و قراره اونها رو ببرن بالاتر و همه ی این ها هزینه داره و قطعا اونهایی که بعد از یک سال کار کردن به برنامه دورهمی رفتن هزینه کردن، حالا یا خودشون یا تهیه کننده ها و کسانی که دوست دارن اون آدم معروف بمونه. برنامه ی شما برای آینده چیه و فکر میکنید د ویز پنج سال بعد کجای موسیقی ایران و جهان قرار داره؟برنامه ی آینده ی ما اینه که دویز فعال بمونه، ما خیلی کار خوبه آماده داریم و سعی میکنیم تا آخر سال یک آلبوم خوبه دیگه تحویل بدیم و اینکه دویز پنج سال دیگه کجاست رو دقیق نمیدونم،خصوصا با توجه به اين كه مشغله های زندگي هر روز بيشتر و بيشتر مي شه، ولی ما سعی میکنیم دویز رو فعال نگه داریم و کنار دوستامون بمونیم پیشنهادتون به بچه های تازه کار و افرادی که در داخل ایران موسیقی راک تولید میکنند و هنوز ابتدای راه هستند چیه؟ ادامه بدن یا پاپ بخونن و شش ماهه با تبلیغات به کنسرت برسند؟طبیعتا همه ی موزیسین ها دوست دارن که یک روز به استیج برسن و جلوی طرفداراشون اجرا کنند، اما ما تو کشوری زندگی میکنیم که این قابلیت برای همه میسر نمیشه. به نظر من آدم ها باید همیشه شخصیت و چیزهایی که دوست دارن رو ثابت نگه داره، یعنی اینکه برای رسیدن به هدفمون به هر راهی که میتونیم بریم درست نیست. باید اون راهی رو رفت که دوست داریم و دلمون باهاشه و در کلام آخر اگر سوالی هست که پرسیده نشده و یا هر چیزی رو که دوست دارید بیان کنید و میتونید صحبتی هم داشته باشید با افرادی که این مصاحبه رو میخونند...ممنونم از شما و روی صحبتم به همه ی آدم هایی هست که این مصاحبه رو میخونند: این شما هستید که سطح موزیک مملکت رو مشخص میکنید و سلیقه ی شماست که جهت میده به موزیسین ها که چه شکلی موزیک بسازن، برای همین باید یک مقدار با دقت تر دنبال کنید موزیک دنیا رو و باید بدونید که جایگاه موسیقی ما الان کجاست و شک نکنید اون موزیک هایی که شما با خواهر و برادر های کوچیکتر خودتون به اشتراک میزارید آینده ی موزیک ایران رو مشخص میکنه! بنا براین کمی بیشتر به خودتون و گوش هاتون اهمیت بدین و با دقت تر به موزیک ها گوش کنید. ممنونم منبع: وب سایت موسیقی گراتومیک  

هیت شدن آهنگی مثل "شوخیه مگه" بیشتر شبیه به یک شوخیه

در حال حاضر هیت شدن یک قطعه بستگی به پرودیوسر و افرادی داره که تصمیم میگیرن چه کسی الان باید دیده شه

گراتومیک - همانطور که میدانید "دویز" یکی از قدیمی ترین گروه های راکی است که در ایران تشکیل شد و خیلی زود هم توانست به محبوبیت زیادی برسد.

با وجود اینکه این گروه به صورت زیرزمینی شروع به فعالیت کرد و هرگز نتوانست تبلیغات گسترده ای را برای خود انجام داده و یا اجراهای بزرگی را در ایران داشته باشد اما روز به روز به تعداد هواداران دویز اضافه شد.

قطعات پرطرفداری مانند "شال" توسط این گروه تولید و منتشر شده است که همچنان جز قطعات محبوب فارسی زبانان محسوب میشود.

دویز در سال های اخیر حاشیه هایی را نیز به همراه داشته که اغلب آنها با جدایی کاوه آفاق از این گروه بوجود آمده اند . بعد از جدایی آفاق از دویز، این گروه با اجرای حامد قناد به کار خود ادامه داد و ما همچنان شاهد هنر نمایی این گروه پر قدرت موسیقی راک هستیم.

در این بخش مصاحبه ای دوستانه را با حامد قناد، خواننده و آهنگساز گروه "The Ways" انجام داده ایم که در ادامه میخوانید:

 

در ابتدا بهتره بپرسیم که حامد قناد چند سالشه، کجا به دنیا اومده و اینکه در حال حاضر کجا زندگی میکنه؟

خب من متولد ۱۳۶۰ هستم ،تو مشهد به دنیا اومدم و الان هم تو بریتیش کلمبیای کانادا زندگی میکنم

 

نحوه ی شروع فعالیت هنری شما و گروه د ویز به چه صورت بود؟

من سال ۷۸ وارد دانشگاه فردوسی شدم، در اونجا من و علیرضا پور رضا با هم آشنا شدیم و کمی بعدش با هم وارد حوزه ی موسیقی شدیم. در ابتدا یک گروه تشکیل دادیم به اسم کاویان, البته خواننده گروه یکی دیگه بود, اجراهای زیادی هم تو شهر های مختلف و حتی دانشگاه فردوسی, سینما سیمرغ مشهد و .. داشتیم

در همون زمان هم کاوه آفاق به عنوان گیتاریست به گروه اضافه شد کمی بعدش هم بنا به دلایلی تصمیم گرفتیم که دیگه در اون گروه نباشیم. علیرضا و کاوه میخواستند یک گروه جدید تشکیل بدن که از من هم خواستند عضو اون گروه باشم و اسم گروه شد دویز! بعد هم ایمان به عنوان درامر به گروه اضافه شد

 

کمی از سالهای اولی که گروه تشکیل شد و از تعداد افرادی که در این گروه بودند و جدا شدند و همچنین افرادی که الان اعضای گروه هستند برای ما بگین.

دویز اولین موزیکش رو به عنوان اتاق آبی در سال ۲۰۰۵ منتشر کرد قبل از اون ما مشغول ضبط یک آلبوم اینگلیسی بودیم که فقط یکی یا دوتاش منتشر شد.ما مثل همه ی گروهای راکی که تازه شروع به کار میکنند دوست داشتیم که به صورت اینترنشنال فعالیت کنیم, اما چون میخواستیم فیدبک مردم خودمون رو هم ببینیم اولین ترک رو به زبان فارسی منتشر کردیم. دویز به کارش ادامه داد سال ٢٠١١ عليرضا از گروه جدا شدكه چند سال بعد دوباره همكاريش رو با ما شروع كرد و سال ۲۰۱۳ هم کاوه آفاق از تیم جدا شد یک سال قبل از اون هم ما پدرام آزاد رو به عنوان تنظیم کننده به گروه اضافه کردیم و همین ترکیب تا الان حفظ شده. یعنی علیرضا پورضا،پدرام آزاد، ایمان و من

 

فکر میکنید د ویز بعد از جدایی آفاق ضعیف تر شده یا قوی تر؟

چون در حال حاضر خوده من خواننده ی گروه هستم ترجیح میدم جواب این سوال رو بزارم به عهده ی منتقدین و افرادی که به صورت حرفه ای موزیک گوش میکنند.

یکی از المان هایی که در خروجی موزیک از یک گروه اهمیت داره خوانندست اما قطعا المان های دیگری هم وجود داره که سطح کیفی کار رو مشخص میکنه

 

همونطور که همه ی ما میدونیم سبک و جنس موسیقی شما هیچ ربطی به موسیقی مارکتی امروز ایران نداره، شما چطور این فاصله رو حفظ میکنید و آیا تفاوت فقط در سلیقه ی شماست یا دلیل خاصی برای این تفاوت وجود داره؟

من هرگز برای دویز به صورت رسمی سبک مشخص نکردم و نگفتیم که ما داریم دقیقا تو فلان سبک کار میکنیم.

ما کاری رو انجام میدیم که به نظر خودمون از لحاظ زیبایی شناسی جذاب باشه. هیچ دلیلی هم وجود نداره برای فاصله گرفتن از مارکت و یا مجبور کردن خودمون برای کار تو یک سبک خاص! ما کاری رو انجام میدیم که بلدیم و دوستش داریم...

 

با توجه به اینکه شما یکی از گروه های قدیمی موسیقی ایران هستید نظرتون در مورد گروه ها و به اصطلاح بندهای جدیدی مثل ماکان بند ،هوروش بند و ... چیه؟

بند از لحاظ مفهموم جهانی که ما سعی میکنیم بهش نزدیک باشیم به این صورت هست که افراد گروه بیشترین نقش رو در تولید آثارشون دارن, یعنی خودشون آهنگها و ترانه ها رو میسازن و تنظیم میکنن. اما در همه جای دنیا خیلی از بند های پاپ هم وجود دارن که خودشون تولید کننده ی آثارشون نیستند اما خروجی کار به اسم بند منتشر میشه و این چیزه بدی نیست. البته من نمیدونم ماکان بند و ... به چه صورت فعالیت میکنند اما فکر میکنم مفهومی که ما در دویز به عنوان گروه داریم با مفهمومی که این بند ها از لحاظ زیرساختی دارند کاملا متفاوت هست

 

سالها پیش قطعه ای مانند "شال" از گروه شما هیت میشد و الان قطعه ای مانند "شوخیه مگه" از حمید هیراد، فکر میکنید دلیلش چیه و چطور به اینجا رسیدیم؟

هیت شدن آثار موسیقی خاص و عامیانه در همه جای دنيا، هميشه با هم فرق داشته و داره. همون زمانی که شال هیت بود، در کنارش خیلی موزیک های پاپ هم هیت تر و همه گیر تر بودند, حالا اینکه امروز سلیقه ی موزیک ایران اینه که آهنگه "شوخیه مگه" هیت میشه از نظر من بیشتر شبیه به یک شوخیه!

من واقعا سلیقه ی مردم رو زیاد درک نمیکنم ولی خب فکر میکنم هیت شدن یک کار صرفا و هميشه به معنای خوب بودن اون اثر نیست. در حال حاضر هیت شدن بستگی به پرودیوسر و افرادی داره که تصمیم میگیرن چه کسی الان هیت باشه...

 

ماجرای مجوز گرفتن گروه به کجا رسید؟ امیدی هست که ما شاهد اجرای د ویز در برج میلاد باشیم؟

دویز نزدیک دو سال و نيم منتظر موند تا برای آلبوم لحظه ی برهنه تا مجوز بگیره، اما به دلیل هایی که فکر میکنم نه منطقی باشه نه در هیچ عقلی بگنجه مجوز نگرفتیم. مثلا ما نزدیک 6 ماه هی آلبوم رو فرستادیم و و همش گفتند که میکس و مسترش خرابه که این به نظر من فقط يك بهانه بود و نمیخواستند به این آلبوم مجوز بدن.

ما هم در حال حاضر زیاد به مجوز فکر نمیکنیم و در حقیقت سعی میکنیم به مجوز اهمیت ندیم. دویز به کارش ادامه میده چون دوست نداریم که ساکت بمونیم و هوادارامون رو از شنیدن صدای دویز محروم کنیم..

 

وقتی که برنامه ای مثل دورهمی پخش میشد و هربار خواننده ای که شاید یکسال هم نمیشد که کارش رو شروع کرده اما به اون برنامه دعوت میشد، اون لحظه واکنش شما چی بود؟این همه تیتراژ و این همه برنامه، قطعا هر فردی که مثل شما سالیان زیادی کار تولید کرده به این مسائل فکر میکنه درسته؟

چون من در ایران نیستم برنامه دورهمی رو ندیدم و نمیدونم چه کسانی رفتن تو این برنامه، اما در واقع کسانی که بعد از یک سال کار کردن به یک برنامه ی محبوب تلویزیونی میرن همون کسانی هستن که داره روشون تبلیغ میشه ، بهشون تییتراژ تلویزیونی میدن و قراره اونها رو ببرن بالاتر و همه ی این ها هزینه داره و قطعا اونهایی که بعد از یک سال کار کردن به برنامه دورهمی رفتن هزینه کردن، حالا یا خودشون یا تهیه کننده ها و کسانی که دوست دارن اون آدم معروف بمونه.

 

برنامه ی شما برای آینده چیه و فکر میکنید د ویز پنج سال بعد کجای موسیقی ایران و جهان قرار داره؟

برنامه ی آینده ی ما اینه که دویز فعال بمونه، ما خیلی کار خوبه آماده داریم و سعی میکنیم تا آخر سال یک آلبوم خوبه دیگه تحویل بدیم و اینکه دویز پنج سال دیگه کجاست رو دقیق نمیدونم،خصوصا با توجه به اين كه مشغله های زندگي هر روز بيشتر و بيشتر مي شه، ولی ما سعی میکنیم دویز رو فعال نگه داریم و کنار دوستامون بمونیم

 

پیشنهادتون به بچه های تازه کار و افرادی که در داخل ایران موسیقی راک تولید میکنند و هنوز ابتدای راه هستند چیه؟ ادامه بدن یا پاپ بخونن و شش ماهه با تبلیغات به کنسرت برسند؟

طبیعتا همه ی موزیسین ها دوست دارن که یک روز به استیج برسن و جلوی طرفداراشون اجرا کنند، اما ما تو کشوری زندگی میکنیم که این قابلیت برای همه میسر نمیشه. به نظر من آدم ها باید همیشه شخصیت و چیزهایی که دوست دارن رو ثابت نگه داره، یعنی اینکه برای رسیدن به هدفمون به هر راهی که میتونیم بریم درست نیست. باید اون راهی رو رفت که دوست داریم و دلمون باهاشه

 

و در کلام آخر اگر سوالی هست که پرسیده نشده و یا هر چیزی رو که دوست دارید بیان کنید و میتونید صحبتی هم داشته باشید با افرادی که این مصاحبه رو میخونند...

ممنونم از شما و روی صحبتم به همه ی آدم هایی هست که این مصاحبه رو میخونند: این شما هستید که سطح موزیک مملکت رو مشخص میکنید و سلیقه ی شماست که جهت میده به موزیسین ها که چه شکلی موزیک بسازن، برای همین باید یک مقدار با دقت تر دنبال کنید موزیک دنیا رو و باید بدونید که جایگاه موسیقی ما الان کجاست و شک نکنید اون موزیک هایی که شما با خواهر و برادر های کوچیکتر خودتون به اشتراک میزارید آینده ی موزیک ایران رو مشخص میکنه! بنا براین کمی بیشتر به خودتون و گوش هاتون اهمیت بدین و با دقت تر به موزیک ها گوش کنید. ممنونم

 

منبع: وب سایت موسیقی گراتومیک